Probeer als eerste om al jouw kaarten kwijt te raken, dat is duidelijk, maar... hoe komen ze toch aan die naam???
Dit kaartspelletje van Mattél zit in een langwerpig doosje, waarin drie stapeltjes kaarten naast elkaar liggen. Er zijn telkens twaalf kaarten met de getallen 1 t/m 12. De lage getallen zijn paars, de middelste getallen zijn groen en de hoge getallen zijn roze. Daarnaast zijn er 18Skip-bo- kaarten, zeg maar een soort jokers, die alledrie de kleuren bevatten. De kaarten zijn van goed materiaal, maar mooi zijn ze zeker niet.
Als je de spelregels leest, heb je nog niet meteen door hoe het nu werkt. Ja, je moet je eigen stapel kaarten kwijt zien te raken en dat doe je door kaarten in het midden af te leggen, maar al die verschillende stapels waarover wordt gesproken, is nogal verwarrend. En dat is jammer, want het spel op zich is best simpel.
Laat ik bij het begin beginnen. Elke speler krijgt een stapel van 30 kaarten dicht voor zich te liggen (bij 5 en 6 spelers slechts 20 kaarten). Dit is je eigen stok. De bovenste kaart van iedereen wordt opengedraaid en er weer bovenop gelegd. Het doel van het spel is om deze eigen stok als eerste weg te spelen.
Het wegspelen doe je op stapels die in het midden van de tafel worden gevormd. Er kunnen maximaal vier stapels tegelijk liggen en iedere stapel wordt opgebouwd, beginnend met de 1, vervolgens de 2, enz. tot en met de 12. Zodra deze erop ligt, wordt de stapel verwijderd en is er weer ruimte voor een nieuwe stapel, te beginnen met een 1.
Je begint je beurt door zoveel kaarten van de algemene stok (in het midden van de tafel) te pakken, dat je weer vijf kaarten in je hand hebt. Bij je eerste beurt pak je er dus vijf, want je hebt nog niets. Nu mag je net zoveel kaarten spelen als je kunt en wilt, zolang de kaarten maar aansluiten op de stapels in het midden van de tafel, of dat ze een nieuwe stapel kunnen vormen met een 1. Als je je hele hand hebt leeg gespeeld, mag je weer vijf nieuwe kaarten van de algemene stok pakken en verder spelen. Als je niet meer kunt of wilt, leg je 1 kaart uit je hand op een eigen aflegstapel. Van deze eigen aflegstapels kan je er maximaal vier hebben.
Pas aan het begin van je volgende beurt mag je je hand weer aanvullen t/m vijf kaarten.
Je kunt de kaarten op drie manieren spelen. Ten eerste dus uit je hand, maar vooral ook vanaf je eigen stok (daar draait het tenslotte om, dus die probeer je altijd als eerste te doen) en de derde mogelijkheid is vanaf je eigen aflegstapels. In de laatste twee gevallen, mag je natuurlijk telkens alleen de bovenste kaart spelen.
Naast de getallenkaarten zijn er ook Skip-bo- kaarten. Deze kaarten mag je voor ieder willekeurig getal inzetten. Ook mag je hem dus gebruiken voor een 1 om zo een nieuwe stapel te vormen.
Zodra een speler de laatste kaart van zijn eigen stok heeft gespeeld, stopt het spel en is hij de winnaar. De kaarten in de hand en op de eigen aflegstapels zijn niet meer van belang.
De waardering
SKIP-BO is een geluksafhankelijk spelletje. Je kunt een heel klein beetje tactiek kwijt doordat je bewust een kaart nog even niet speelt, als een andere speler anders daardoor de bovenste kaart van zijn eigen stok had kunnen spelen.
Dat is echter helaas ook het enige interactieve dat er in zit en om eerlijk te zijn, kon het spelletje mij dan ook niet echt boeien. Als je geen goede kaarten trekt, begin je niets en je kunt een ander ook niet echt dwars zitten of beïnvloeden.
Een groot nadeel vond ik ook dat als de algemene stok op is, je de volle stapels van 12 kaarten weer opnieuw moet schudden. Dit moet heel erg goed gebeuren, omdat die allemaal precies op volgorde liggen. Op tafel heb je echter niet veel ruimte door alle stapels die er in het midden en voor de spelers liggen.
De leeftijd van 7 jaar lijkt mij een goede indicatie. Ik denk dat het spel voor kinderen best aardig is, maar het is aan te raden om de regels goed door te nemen met een ouder iemand, omdat ze niet echt duidelijk overkomen als je het spel nog niet hebt gespeeld. Achteraf, als je het eenmaal gespeeld hebt, valt het echter reuze mee.
